Elżbieta Armatys edukację rozpoczęła w Państwowej Podstawowej Szkole Muzycznej w Krakowie w klasie fortepianu. Naukę kontynuowała w Państwowym Liceum Muzycznym w Krakowie, które ukończyła z wyróżnieniem uzyskując dyplom z Rytmiki i Fortepianu Głównego w klasie prof. Ireny Rolanowskiej.
Predyspozycje muzyczne i wyniki jakie uzyskała sprawiły, iż dalej dążyła tą drogą, kontynuując edukację w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie na Wydziale Wychowania Muzycznego. W tym samym czasie, należąc do sekcji chóru w Studenckim Zespole Pieśni i Tańca przy Uniwersytecie Jagiellońskim „Słowianki”, uczestniczyła w licznych koncertach w kraju i zagranicą, jak również w nagraniach radiowych i telewizyjnych. Okres studiów to także pierwsze doświadczenie z profesjonalnym teatrem. To właśnie w tych czasach dostrzegł ją choreograf i twórca Baletu Form Nowoczesnych – Jerzy Maria Birczyński. Wystąpiła wówczas w spektaklu „Białe Ogrody” w reż. Romany Próchnickiej w Teatrze Starym w Krakowie. Rolę jednej z tancerek odegrała obok artystów, takich jak: Jerzy Stuhr, Jerzy Trela czy Jerzy Fedorowicz.
Czas studiów i tuż po nich był bardzo istotnym pod względem artystycznym okresem w jej życiu: podróże po Europie, a w tym między innymi wyjazdy do Monte Carlo i występy w tamtejszej kawiarni artystycznej w charakterze piosenkarki. To także częste podróże do Luksemburga. W tamtejszej telewizji nagrała program wykonując utwory F. Chopina i F. Schuberta na fortepianie oraz zrealizowała z tamtejszymi dziećmi piosenki G. Gershwina. Po pół roku od powrotu z Luksemburga ogłoszono stan wojenny. Elżbieta Armatys już od jakiegoś czasu związana byłą z „Piwnicą pod Baranami”. „Piwniczne” spektakle zostały zakazane, lecz artyści działali w ukryciu, w kościołach, prywatnych mieszkaniach.
Tamten okres streszcza zdaniem: (…) niezapomniany czas, niezapomniane więzi, które trwają do dziś (…)
Z „Piwnicą pod Baranami” wystąpiła na „Nocy Kabaretów” na Festiwalu w Opolu. „Piwnica” otrzymała wówczas nagrodę dziennikarzy za utwór Z. Raja, do słów dramatu Witkacego W małym dworku. Tego samego wieczoru pani Elżbieta otrzymała od jednego z jurorów – Wojciecha Młynarskiego – propozycję występu w warszawskim teatrze „Syrena”. Pani Elżbieta miała jednak inne plany. Myślała wówczas o założeniu rodziny… Z kabaretem wyjechała jeszcze raz na Międzynarodowy Festiwal Małych Form Teatralnych do Arezzo we Włoszech, gdzie zespół zdobył Grand Prix. W rok później powstał film o „Piwnicy” zatytułowany „Przewodnik”. Reżyserem był Tomasz Zygadło. Elżbieta Armatys spotkała się m.in. z M. Stebnicką i M. Święcickim. Wystąpili oczywiście wszyscy ludzie „Piwnicy”, z którymi pracowała na co dzień, a więc: Z. Konieczny, Z. Raj, L. Wójtowicz, A. Awiejew, M. Dziędziel, H. Wyrodek, E. Wnukowa, M. Grechuta, R. Jędrzejczyk, T. Kwinta, K. Litwin, E. Lubaszenko, A. Maj, T. Kalinowska, D. Pomykała, J. K. Pawluśkiewicz, M. Półtorak, Z. Preisner, B. Rybotycka, A. Szałapak, G. Turnau, Z. Wodecki, J. Wójcicki. Przygoda z „Piwnicą pod Baranami” tak naprawdę nie zakończyła się nigdy, jednak aktywność pani Elżbiety w tym środowisku trwała pięć lat.
Jak mówi: (…)„piwniczanką” czuję się nadal, i tak już chyba pozostanie do końca życia.”
Pierwszą etatową pracę podjęła rok po ukończeniu studiów i uzyskaniu tytułu magistra sztuki. Była to Państwowa Szkoła Muzyczna nr 3 w Krakowie – filia Gdów, gdzie nauczała rytmiki z umuzykalnieniem, zasad muzyki, literatury muzycznej oraz fortepianu. Stworzyła wówczas swój pierwszy dziecięcy teatr muzyczny – „Wesołe Nutki”, który działał także w Gdowie. W następnych latach E. Armatys zostaje konsultantem teatralnym Kieleckiego Festiwalu Kultury Młodzieżowej, w tym czasie uczestniczy w wielu warsztatach teatralnych organizowanych przez Ministerstwo Kultury i Sztuki. Zakłada drugi, tym razem w Krakowie, Eksperymentalny Teatr Dziecięcy „Akademia Pana Brzechwy”.
Pani Elżbieta tworzy oryginalne spektakle muzyczne, łącząc wiersze i muzykę klasyczną w nowej, rozrywkowej aranżacji. Dowodem uznania dla jej twórczości stają się liczne nagrody, którymi została uhonorowana na wielu ogólnopolskich festiwalach. Jest wśród nich nagroda specjalna przyznana przez Ewę Bem na Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki i Tańca w Koninie, za spektakl „Pchła Szachrajka” na podstawie tekstu Jana Brzechwy. Spektakl został nagrodzony również w Krakowie, na festiwalu organizowanym przez Teatr STU. Wyróżnieniem i poparciem dla działalności twórczej i pedagogicznej Pani Elżbiety było przyznanie nagrody Jeunesses Musicales. Grand Prix przyznane solistce I. Bielańskiej za wykonanie piosenki do słów E. Armatys na Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki Tańca w Koninie. Dodatkowym wyróżnieniem dla wychowanki pani Elżbiety stał się wyjazd do NRD i występ w charakterze gościa na „Debiutach” w Opolu.
U początków działalności „Akademii…” grupa p. Eli otrzymała propozycję wyjazdu do Stanów Zjednoczonych z ze spektaklem „Królewna Śnieżka i…”, będącym parapantomimicznym muzycznym kolażem. Do wyjazdu, niestety, nie doszło. Wkrótce pojawiła się kolejna szansa. Młody reżyser, dokumentalista – Andrzej Fidyk, zrealizował film „W zupie włos”, w którym wzięli udział wszyscy współtwórcy spektaklu. Film zaprezentowano na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie w latach siedemdziesiątych i otrzymał wyróżnienie. Reżyser dostał zaproszenie na festiwal niemiecki „Oberhaussen”, a Eksperymentalny Teatr Dziecięcy „Akademia Pana Brzechwy” znalazł swą siedzibę w Nowohuckim Centrum Kultury. To właśnie tu, w Nowohuckim Centrum Kultury powstały liczne muzyczne spektakle, początkowo tylko i wyłącznie autorskie projekty pani Elżbiety, w miarę upływu czasu coraz bardziej spektakularne widowiska, inspirowane światowymi musicalami. Działalność pani Elżbiety i jej uczniów nie była jednak nigdy jednokierunkowa, twórcza elastyczność reżyserki sprawiała, że dzieci rozwijały się wszechstronnie, uczestniczyły nie tylko w „rodzimych” projektach „Akademii…”, ale bardzo często angażowano je do różnorodnych przedsięwzięć artystycznych, jak np. benefisy w Teatrze STU.
W 1987 roku Elżbieta Armatys otworzyła samodzielną autorską szkołę artystyczną, o nazwie Studio Teatru, Muzyki i Tańca…